Rekonstrukcje więzadeł barku

Rekonstrukcja więzadeł stawu barkowego, zwłaszcza więzadła kruczo-barkowego (Coracoclavicular ligament) oraz więzadła barkowo-obojczykowego (Acromioclavicular ligament), może być konieczna w przypadku ich zerwania lub znacznego uszkodzenia. Procedura rekonstrukcji ma na celu przywrócenie stabilności stawu barkowego oraz poprawę funkcji ruchowych.

Rekonstrukcję więzadeł stawu barkowego przeprowadza się najczęściej za pomocą techniki artroskopowej, która polega na wprowadzeniu wąskich narzędzi i kamery przez niewielkie nacięcia w skórze. Chirurg usuwa uszkodzone więzadła lub ich fragmenty, a następnie odtwarza je za pomocą przeszczepu tkanki (najczęściej stosuje się ścięgna pobrane z innego obszaru ciała lub przeszczep syntetyczny). Przeszczep jest przymocowywany do kości za pomocą śrub, implantów lub tuneli kostnych, aby zapewnić stabilizację stawu barkowego.

Rehabilitację po rekonstrukcji można podzielić na kilka faz:

Faza początkowa (bezpośrednio po operacji): W tej fazie skupia się na zmniejszaniu bólu, obrzęku oraz przywracaniu zakresu ruchu w ramieniu. Często nosi się specjalne opaski kompresyjne lub ortezy, aby wspomagać stabilizację i kontrolować obrzęk. Fizjoterapeuta prowadzi ćwiczenia zakresu ruchu pasywnego i aktywnego oraz uczy pacjenta technik kontroli obrzęku.
Faza wzmacniania mięśniowego: Po ustąpieniu bólu i obrzęku, rozpoczyna się trening wzmacniający mięśnie barku, ramienia oraz obręczy barkowej. Ćwiczenia te mają na celu wzmocnienie mięśni stabilizujących staw barkowy, takich jak mięśnie nadgrzebieniowe, podgrzebieniowe, obły mniejszy, obły większy, podłopatkowy i inne. Ćwiczenia mogą obejmować podnoszenie lekkich obciążeń, ćwiczenia oporowe z gumą, a także ćwiczenia równowagi i kontroli ruchowej.
Faza treningu funkcjonalnego: Po osiągnięciu odpowiedniej siły mięśniowej i stabilności, rozpoczyna się trening specyficzny dla codziennych czynności i aktywności sportowych, które pacjent chce wykonywać. Ćwiczenia te obejmują symulację ruchów charakterystycznych dla danej aktywności, takich jak rzuty piłką, pociąganie, podnoszenie ciężarów itp. Trening funkcjonalny ma na celu przygotowanie barku do powrotu do pełnej aktywności.